Elveda Şiiri - Gülen Ay

Bir yağmur tanesi gibi akıp gitmek istiyorum,sessiz sakin farkedilmeden bilinmeden kimseye hissetttirmeden… muamma hüzünde kaybolmanın ve bilinmezliğin istenmeyen yanlızlığını yüklendim omuzlarıma, başımda hüzün şarkıları meşk etmekte, ben ise duymamak için kaybolup gitmekteyim benliğimden…adı ya sahradır yada okyanus aranmayan kayıplarımın ve şimdi tam burda bende aranmamak üzere kayboluyorum..sahrayı okyanusa katıp gidiyorum güneşin karanlık yüzünde..bir uçurumun tenhalığını taşıyorum gönlümde ve tutunacak dal varmı diye bakmadan, bakmaya bile tenezzül etmeden çekiyorum beni hayata bağlayan ipleri ve tek tek koparıyorum umutlarım gibi.. zamana inat dolduyorum içimdeki hüzün denizini…..
Kırlarda koşup oynadığım oyunlar geçiyor hatrımdan ve bir soru peydah oluyor düş sahnemde acaba hartım varmı,hatrımı sayan,hatırlandığına inanan bir tek can varmı? …..

Bir gitar kadar içten söylüyorum feryadımı kimse duymasın diye gizliyorum tellerimin arasına hüzün şarkılarını. Cesaretsizliğime esir olmuş bir ben taşıyorum benliğimin sol yanında, bak gördün mü bir yaş daha yaşlandırdı ömür perdemi,biraz daha döküldü ömrüm,küflenmiş perdenin tozları üstüne…

Tozzz…benide kapatsan olmaz mı derinlere? serin de olsa fark etmez zaten ıslak gözlerim,korkma buz tutmaz düşlerim..rütübetlenmiş gönlümü böyle temizleyeceğim sana söz veriyorum ama ne olur birkere de olsa gizle beni,sakla beni benden,ben bile görmeden...

Artık susuyorum..sustuğumu ben bile duymayacağım beklide kim bilir? Ve elimdeki tek çiçekle veda ediyorum hayata bir tek sarı çiçekle..ayrılık timsali sarı sarmaladı heryanımı.
Ayrılığa gebe zamanları silip ayrılıyorum ben benden..bak parçalarım dağılmaya başladı bile bedenimden…hemde bir elveda bile demeden...ELVEDA...

ZEHRA ÇAĞMAN...