Elveda Şiiri - Şeref Burakgazi

Dün gece üzüntülerimle andım seni;
Dinle Sana söyleyeceklerimi...
Kim bilir?
Heyecanlanır mısın sevinir misin? bilemem.
Artık hiç görmeyeceksin beni...
Sevgisizliğin içimde bir birikimdi,
Sanma ki acılarım şuan dindi.
Yaşanan her şey yüreğimde gizli,
Öyle ki;
Gülün dikeni gibi batıyorsun bağrıma
Efkarım öfkeye, Öfkem isyana,
İsyanımsa Baş kaldırıyor yalanlarına,
Sana elveda...
Evet! ..
Sensiz kararımı verdim. dün gece,
Hüzünle başladım. Bu son şiirime.
Yaşadıklarım dram, sanki işkence,
“Bu Mutlu günler bitmez”derdin, bitti işte!
Sevinç ve hüzünlerim döndü nefrete,
Seninle her şey yaşandı hayal içinde.
Umutlarım söndü; ışıldayan ufkun içinde,
Elveda sevgisiz sevgilim; hoş kal sevgimle.
Boyun eğdim anlamsız aşk felsefesine,
Dur diyorum. bu aşkın gidişine,
Sen özgürlüğünü yaşa, bensiz şu alemde,
Elveda güzelim; hoş kal sevinçle...
Nereye gidiyorsun diye, sorma bana,
Ben değil, Yüreğim götürüyor beni uzaklara.
Yarınları olmayan karanlık düşlere,
Aşkın ötesi olan, inandığım kadere...