Elveda Şiiri - Hacı Ömer Kılıç

ELVEDA

Her insan yalnız doğar
ve de yalnız gider bu hayattan
yalnızlık böyle garip bir duygu
bunu sana hayattayken
bazen sevgilinin
bazen dostun
bazen kader
bazen de ailen yaşatır

sanırım hayata direnmek gerek
ya da hayatı sevmek gerek
daha da önemlisi
yalnız olmadığın zamanların kıymetini bilmek
bir gün yalnız kalsan da
en azından boynunu bükmemek

bu bir veda dedim
sen… bu bir veda değil elveda dedin
her ne kadar elveda dese de
yine de umut ederiz
umutla bekleriz ya
ama olsun seviyorum dedim
ama sen yine elveda dedin
ve dönüp bir de kendine iyi bak dedin
ben ki kendine aynada bakamayan adam
ve sen giderken arkandan bakabildiğim yaram
ve gittin…
ve bitti…
ve bittim…
ama inan ki boynu bükük değilim
çünkü ben seni sevdim
ve hala da seni seviyorum

‘’ duygusallık çöktüğünde oluşur gözde damla haznesi
bu bir oyun değil, açılmaz kimseye gönül perdesi
sabret gururum aklımın dibi de göğü de sensin
sonbaharda yaprakları dökülen ağaç boyun mu eğsin.’’

31.10.09 / 10.30

Hacı Ömer Kılıç