Elveda Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Bir buruk ayrılığın, acısı çöktü yüreğime,
Acı doldu yüreğim, kanlar oturdu gözlerime,
Bu normal veda değil, bir elveda olsa gerektir,
Yoksa niye ağlansın, güle,güle git sözlerime.

Nasıl ayrılıksa bu, hüzün göz yaşı doldu kaldı,
Nasıl bir vedaysa bu,gönülleri hep hüzün sardı,
Sarıldı kaldı abam,ayrılmak bilmiyor bir türlü,
Göz yaşları içinde,sarılıp,sarılıp ağlardı.

Gelirken onu gördüm, güç bela yürürdü yolunda,
Dikkatle süzdüm onu, hali yok bastonu kolunda,
Dedim ona bakarken, bunun hali hiç iyi değil,
Zor yürürdü yolunda,hanım vardı cansız kolunda.

Kim bilir bu gelenin, belki son vedası olacak,
Kim bilir bu gidenin, yüzleri sararıp solacak,
Bir gece yarısında, dikilecek biri yanına,
İşte geldim diyecek, Azrail başında duracak.

Bu veda normal değil, acı göz yaşı var içinde,
Bu veda normal değil, belli dertler var yüreğinde,
Yoksa neden ağlansın, sıradan bir ayrılık için,
Belli ki sıkıntı var, sevgiyle dopdolu kalbinde.

Hakkım helaldir dedi, bir helallik çıkardı verdi,
Sen de helal et dedi, belki de muradına erdi,
Göz yaşını zor tutup, gizleyerek veda ederken,
Baktım ki gözlerinden, boncuk gibi yaşlar dökerdi.