Elveda 4 Şiiri - Faruk Kara

Gittin.
Herşeyimi, hayatımı, kalbimi alıp gittin.
Acılarla dolu içim, yaşam savaşıyla dolu.
Meğersem buymuş hayat.
Filmlerdeki gibi, hep iyi adam ölür.
Zalim birinin eline düşer.
Bu zalim onun hayatını alır.
Elveda hayatım.
Seni tanığım, seninle geçirdiğim günlere elveda.

Canımı aldın benden.
Kanımı aldın.
Ellerimi, gözlerimi, ayaklarımı ve hayatımı aldın.
Acımasızca öldürdün beni.
Katlettin.
Neden?
Neden yaptın bunları?
Madem gidecektin niye?
Beni neden, neden bu kadar kolay silebildin?
Aşkı, sevmeyi, mutluluğu hepsini kendimden alıp sana verdim.
Zehir gibiyim artık.
O kadar çok bulaşmışki her tarafıma nereye dokunsam,
Nereye adım atsam arkama baktığımda hepsi yok oluyor.

Sessizce gidiyorum hayatından.
Evime, arkadaşlarıma ve sana veda etmeden gidiyorum.
Neden bunu yapıyorsun diye sorma.
İlk seni sevdim ben.
Sana bağlandım.
Sana verdim hayatımı.

Sebebi belli zaten.
Sen mutlu ol diye gidiyorum.
Ellerimin yazdığı son şiir bu.
Ve bugün seni görüşümün son günü.
İlk seninle yaşamıştık herşeyi.
Yazacaklarım tükendi artık.
Bu son.
Başka yok.
Olamadık işte " Biz "
Çok denedim " Biz " olmayı,
" Bir " olmayı beraber olmayı çok istedim.
Renkleri soldu artık odamdaki güllerin, resimlerin.
Uzun bir yolculuğa çıkıyorum.
Hiç geri dönmemek üzere.
Faruk Kara, artık yok senin hayatında.

Seni Seviyorum.