Elveda Şiiri - Yeşil Yalnızlık

Aşkın tarifi olmaz derlerdi
Hiç inanmadım, inanamadım…
Benim için aşk sendin
Daha ötesini düşünmedim
Belki de sensizlikten korktuğum içindir
Bunun ötesini düşünmemek
Oysaki şimdi
Sensizlik yani aşksızlıkla
Boğuşuyorum yıkık duvarlarında…

Yürüyorum;
Nereye, nasıl, neden gittiğimi bilmeyerek
Ardıma bakmadan, ufkumu düşünmeden
Yağmur damlaları gözyaşlarıma karışmışken
İçimde bin bir facia ne ölürken ben
Karışmışken soluğum soluğuna
Bir yanım soğuk diğer yanım yıkık bir şekilde
Yürüyorum…

Kimsesiz sokaklarda arıyorum seni,
Yokluğunu salıp gitmişsin kentimize
Kimsenin bilmediği yerlere sığınıyorum
Hiç kimsenin girmesini istemiyorum hayatıma
Seni düşünüyorum…
Seni bir tiner gibi içime çekiyorum
Lanet olası…

Sensizliğin anlattığı ne vardı senden başka…
Tüm yanılgılarımı saçlarında çözdüğüm
Bir geri gidiş kaç günde gelirdi?
Artık en çok kendimden korkmaya başlamıştım
Ne yapacaktım sensizlikte…
Hani zamana bırakmalıydık her şeyi
Atalar niye yanıldı
Binlerce tükenişle ölürken ben
Zaman zehrini içerken yudum yudum…
Artık bitsin istiyorum.
Ataların naç dedikleri yoksuzluğun
Bitsin…

Dipsiz bir uçurumun kenarına geliyorum
Dönülmez bir adım atmak istiyorum
Avazım çıktığı kadar ağlıyorum
İntiharlarda öldürmez beni
Şimdi anlıyorum,
Ayrılık, kalana değil gidene zormuş
İşte iki adım ileride sen varsın
Bu sefer bırakmayacağım, geliyorum…