Elveda 3 Şiiri - Faruk Kara

Artık yanımda yürümüyorsun, elimi tutmuyorsun, gözlerime bakmıyorsun.
Artık yoksun yanımda, saçlarının gölgesini başkası koruyor.
Beraber yürüdüğümüz bu yollar seni bana soruyor.
Söyle bana gitti mi diyeyim yoksa öldü mü?
Gitti dersem biliyorum bana bir daha yol vermeyecek.
Öldü desem o zaman bu gördüklerim bir rüya olmalıydı.
Ama söylüyorum, gittin.
Her şeyimi alıp gittin.
Artık benim kalbim yok.
Kimseyi sevemem.
Bende mutluluk, heyecan, sevinç kalmadı.
Bende bıraktığın tek şey acı oldu.
Bana bıraktığın acıyla yaşıyorum.
Ama şunu bilmeni isterim.
Bu acı beni ne kadar yaşatıyorsa bir o kadar da öldürüyor.
Lütfen... Bana geri dön.
Sana ihtiyacım var.
Benim olmana ihtiyacım var.
Beni gözlerinden, ellerinden ve tabiki de dudaklarından mahrum etme.
Belki sende benim kadar istiyorsun bunları.
Ama belki de belki de beni görmek bile istemiyorsun.
Hayatında görmek istediğin son kişiyim belki de.
Bana bıraktığın acıyı şiirlerimde yaşatıyorum.
Çünkü artık ben değil şiirlerim ağlıyor.