Elveda Şiiri - Gökçe Güzey

güneş batıyor ufukta
bulutların kırmızılarla morlarla
giriştiği cilveli oyun karşısında
kara gözlerinin derinliği bir başka

yorgunsun,
dinazorlarla savaşmaktan bıkmış bir halin var
şu güzelliğin farkında bile değiller
der gibisin
hayatta birşeyler elde edebilmek için
başkalarının elinden almak lazım mantığını
aklın almıyor

savaş davulları çınlıyor kulaklarımızda
kaşların çatık, kalbin kararlı
son bir kez bakıyorsun bana
sanki dur desen güneş duracak batmayacak
öfke değil sevgi çağlayanı yüreğin

dudaklarından sessizce düşen bir “elveda”
sızlatıyor içimi
son bir kez yansıyor kara gözlerinde
güneş batımının ateşi kızıllığı

alaca karanlıkta yola çıkmadan önce

(Paris, 2006)