Ölüyorum!
Daha yeşermeden, hayatın baharında,
Yaşamadan, sevmeden, aldatmadan,
Aldatılmadan...
Elbet var bunun sebebi
Sırrı kurşunda
Sırrı alnımda
Bu sevda kurşunu değil
İhanetin mermisi hiç değil…
Çaresizliğin,
Yalnızlığın,
Belki özgürlüğüme tacizin,
Belki de mutluluğumun engeli
Bir kelepçe misali…
Vaktim daraldı, bedenim soğumakta
Hissetmiyorum artık, benliğimi
Kanımın sıcaklığını, yanağımın altında…
Acaba komşular duydu mu gürültüyü?
Sokaktan geçen insanlar
Gelirler mi feryadıma?
Sessiz haykırışıma, soğuk bağırışıma
Ve yalnızlığına veda eden umutsuz ruhuma;
Yetişebilirler mi? Beni kurtarmaya.
Kımıldayamıyorum, çaresizliğimde,
Hayatım boyunca olduğu gibi…
Elveda! Hayat,
Elveda! Gençliğim,
Umudum, ömrüm, bedenim.
Hoşça kalın sokaktaki insanlar
Hoşça kalın komşular
Hoşça kal Servis şoförü, bakkal Cafer
Hoşça kalın öğretmenim…
Bugün hava nasıl da erken karardı…
24.03.2006
Leyla Saliha TersakanKayıt Tarihi : 24.3.2006 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elveda! Gençliğim,
Umudum, ömrüm, bedenim. .............
hayatta hep acılarla başbaşa kalıyor onu yenmek için mücadele ederler hayatta kalmak için yok olmaya değil yaşamaya değert...
ömer demirtaş
şiir güzel ama umutsuz ...lakin umudun başladığı ve bittiği yerde doğar bu duygu dolu satırlar ...saygılar ...
Veysel
TÜM YORUMLAR (7)