Elveda! Şiiri - Şuayip Albayrak

Gözlerimin önünde kocaman bir dünya
Ben gitgide ufalıyorum, küçülüyorum
Ve sonra kayboluyorum…
Susuz çöllerin ortasındayım
Dizlerim dermansız
Bir yalnızlık denizinde tek başımayım
Bana arkadaş olmuş çakallar, akbabalar
Ve leş yiyen kargalar…
Oh! Nihayet yolun sonuna vardım
Karşıdan göründü yemyeşil ağaçlar
Ve berrâk sular…
Koşuyorum bu serapa ümitle, şuursuzca
Fakat gördüğüm sadece hayâller
Ve kızgın çöller…
………
Sen de bu çöller gibi kalleşsin!
İnanmıyorum artık sana
Ve artık elvedâ …

AKLIMDASIN (Sayfa 76)