Elveda Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Bir karanlık çöker Karadeniz’e.
Üzgünlüğü yüzünden okunur güneşin.
Eder sevinci tahtından matem.
Ezik bir türkü çalınır kulaklarıma,
Kendimle vedalaşırım.
Umursamaz tavırları, çarparım duvara.
Seni ne çok sevdiğimi,
Giderken daha iyi anlarım.
Sızlar yüreğim inceden.
Koyverir kendini gözlerim.
Süzülür yanağımdan yaş.
Dilim dönmez veda sözüne.
Kalmak istese de yüreğim,
Alır götürür beni ayaklarım.
Titrer ellerim son kelimeyi yazarken.
Yazdığım tüm şiirleri yakarım tek tek.
Senden geri kalan ne varsa,
Silerim bir bir.
Asarım sensizliğimi.
Zamanı gelmiştir artık,
Al beni sonsuzluğa.
Gitmeye hazırım artık.
Hiçbir zaman benim olmayan,
Şu koskoca Dünya’dan,
Mutluluğu tatmadan.
Kirlenmiş düşüncelerle,
Ayrılmaya hazırım artık.
Geride düşünenlerim olmasın istiyorum.
Mutsuzluğumun mutluluğunu,
Doyasıya yaşamaya gidiyorum.