Elveda Şiiri - Yasemin Kurt

Yüreğim acı dolacak,
Seni bırakmak benim için zor olacak.
İnan bunu istemiyorum ama,
Buralardan gitmek zorundayım.

Ağlama gülüm.
Her ikimizde sevdik.
Her doğan güneşi ikimiz beraber selamladık.
İyi gün demedik,kötü gün demedik,
Her güzel ve acı olanı birlikte paylaştık.

Gidiyorum diye isyan etme yaradana.
Her fani gibi benim de vaktim geldi.
Üzülme,sevin sende sevebildin diye.
Senin üzülmen, cehennem gelir yatacağım yerde bana.

Sevgilim seninle bir ömür geçirmek isterdim.
Ömrümün her salisesinde seni sevebilmek.
Yaşlılığımda senin kırışmış teninde yok olmak,
Senin için ölüp ölüp dirilmek isterdim.

Senden bir istediğim var sevgilim.
Bu genç yaşta hayata sakın ola küsme.
İçine her bensizlik çöktüğünde,
Üzülebileceğimi düşün sadece.

Ben hayata gözlerimi kapatırken,
Sen çaresizlikleri kendine dost edinme.
Bensiz geçen günlerinde hüznü kardeş edinip,
Ümitlerini,geleceğini yok etme,
Herşeyin üzerine inatla git.
Kuracağın yuvana asla gölgemizi düşürme.
Nasıl olsa kalbinin gizli mabetinde unutulmam ben.
Sen yeter ki beni kaybettin diye,
Kendini kaybetme.
İşte ben o zaman yok olur giderim.
Tıpkı küçük denizkızı misali,
Masmaviliğin içinde kaybolurum,
Kalbinin derinliklerinde bir daha bulmazsın beni.

İşte ayrılık saati geldi çattı bebeğim,
Bu gözyaşları niye?
Son anlarım belki ama mutluyum.
Senin gibisini sevdim diye.
Yoksun belki benim hayatımda artık.
Üzülmüyorum çünkü dünyaya bıraktığım mirasımsın.
Ben gidince yaradana emanet olasın.
Yeterki sevildiğini unutma.