Elveda Şiiri - Sınır Parlak

Elveda

Sabahlara kadar otur, ağla; ne fayda
Kalbine atılacak ok kalmadı yayda
Durağıma varmadan uğrar karanlığa
Diyarına giden trenlerin farklı rayda

Geçer karanlık tünellere baka baka
Gülüşün gözümün önünden oracıkta
Hatırlıyorum onu almış gibi kayda
Seyrediyorum unutmaktan korka korka

Davetsiz misafir çeler yine aklımı
Tatlı bir kovalamacadır süregelir
Geceleri beni hoşluğuyla delirtir
Sinsice çalıp akıtır gizli saklımı

Ne yapsam ne etsem çıkaramadım hâlâ
Burada, bitirmeliyim onu kafamda
Cırcır böcekleriyle yaparken içtima
Birisi şöyle fısıldıyor kulağıma:

“Arkadaş, yolun yol değil , lütfen uzatma
Olmuyorsa bırak, işlerini aksatma
Bırakmak istiyorsan bir iyilik ona
Et veda, iyi dilekler olsun onunla”

Doğrusu sensizlik hüzünlü olsa da
Sen kendi yoluna, bense kendi yoluma
Sihirli bir sesin, dokunaklı sözlerin
Sedeften gözlerin, okşanası saçların

Temiz bir yüzün, sana yakışır bir ismin
İyilerine layıksın, n'apasın beni
En önemlisi, var katışıksız bir kalbin
Elveda, ve kalmadı son bir sözüm daha