Elveda Şiiri - Zeynep Gün

Aklındakiyle kalıyor insan,
Kalbiyle ölüyor…
İnsafsızca akan gözyaşı perdesinin
Arkasında oyunlara eşlik ediyor.
Şimdi sussam…
Sonsuza dek konuşmasam,
“Seni seviyorum”lara aldanmasam,
Olur muydu hiç?
Olmazdı.
Bu saf duygulara yenik düşmek—
Acının eşiğindeki bir kadın gibi…
Yeni uçmaya başlayan bir kuş gibi…
Ama artık karar verdim:
Duygularıma bir daha yenik düşmeyeceğim.
Damarlarımdaki kana sahip çıkacağım.
Elveda.