Buğulu gözleriyle baknıyordu kirpiklerini kırparak,
Siyah gözlerini dikmişti mavi ufuklara.
Kırkikindi yağmurları yeni yağmış
Islatmıştı çimlerin üzerini.
Atmosferi toprağın rayihası sarmış,
Otururuyordu verandada içini çekerek.
Annesinden miras kalan eski püskü
Sandalyede sallanıyordu yavaş yavaş.
Kurtlar kemirip durmuş sinsi sinsi yıllarca,
Sandalyenin kollarını ve gıcırdayan ayakların sesi;
Müzik gibi geliyordu kulaklarına,son demindeydi o,
Koptu yüreginde fırtına,sevgiliye 'Elveda!'dedi.
Kayıt Tarihi : 8.4.2023 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)