Elveda Şiiri - Sümeyye Gedik

Izdırap veren yürekle kabus dolu emellerle
Nâr-ı bahçeye ve vuslatı kılan yâra elveda
Gizli ah çekmelerle, elem yüklü yaban ellerle
Zevk-i sefasını süremediğim bahara elveda

Kararır gökler zifiri hiçbir yer görünmüyor
Müphemli bir kuvvet beni kendine doğru çekiyor
Mademki ayrılacaktın niçin tutuşturdun diyor
Bastığım bu aziz topraklara, taşlara elveda

Gözyaşlarım hep sel oldu, yolu açmıyor geçeyim
Tez geldi yaman ayrılık ben nerelere gideyim
Bu firak acısı yaktı ateş, yanıp da tüteyim
Her daim yeşeren kötü ihtiraslara elveda

Muzlim bastı alemi bütün hayaller bir bir söndü
Yüreğim kan ağlıyor özgür ruhum Mecnuna döndü
Demek geldi hicran vakti ve bana da yol göründü
Bu gamsız yollara, dertsiz yolculuklara elveda

Son bir kez daha bakayım o endama, nur cemâline
Bir tebessümüne değişmem bütün dünya maline
İster gülsün gafiller aciz âşığın bu hâline
Bundan böyle sürurlara ve keyfiyete elveda

Sırtını çevirmişsin bana nereye gidiyorsun
Bakmaya kıyamazken bana nasıl terk ediyorsun
“Allah’a ısmarladık” lafzını da çok görüyorsun
Beklenti içinde asılsız rûyalara elveda