Elveda Şiiri - Ali Doğan Dağbey

Elveda artık bebiş
Şiirlerin bittiği
Ve rüzgârın yön değiştirdiği
Bu Efes harabelerinde
Avuçlarımı avuçlarına vurdum
Şırak
Şırak
Şırak

Ve ayrıldım
Yedi yıla ekmek doğrayarak
Ağlayarak...

Bağırdım tüm hakkımca
Gümüş ormanların derinliklerine
Yaşasın
Özgürlük
ve
Aşk...

İkisini birden sinsice boğduran
Formalite imzalara
Çoktan sırt döndüm...

Şimdi şu barda
Ya da bu barda
Var mısın
Yok musun diye
Bakmıyorum bile...

Oysa ben bu kalabalıkların arasından
Bir tek
Seni
Seçmiştim...
Kırmızı bir gül gibi...

Zaman denen
Bu anaç ve kutsal dişi
Ne de güzel eğitecek seni…

Ama ben
Taptığın adam
Her avluda bitmem
Maydanoz otu gibi
Bir daha asla çıkmam gün yüzüne...

Yaşasın
Aşk
ve
Özgürlük

Evrenin iki büyük zıttı
Sonsuza dek...

Beni mühürlemeyin
Bağlamayın kollarımı
Ve rahat bırakın güneş soluncaya kadar
Kutsal bir tapınağın mahzeninde...


Beni öldürmesin
Boğmasın evlilikler
Rutin ve loş yatak odalarında...

Özgür bırakın
Aşkı ve
Dağbey’lerini
Samanyolu’nun ışık deryalarında
Sonsuza kadar...

Elveda bebiş...