Elveda Şiiri - Mehmetcan Aysevinç

Elvedaları kaldırmaz benim yüreğim. Elveda demek yerine hoşça kal derim ben.
Sen hoşça kal ki, bende hoşnut kalayım...

Elveda diyorsa çoktan hazırlamıştır her şeyini.
Geriye sadece gitmek kalmıştır.
Durduramazsın...
Bu gidişin dönüşü olmaz daha.
Vedaları hiç sevmem ben, bana karanlığı hatırlatır hep.
Sihirbaz olmadan bir şeylerin yok oluşuna tanık oluruz.
Bize elveda diyenin yeni bir merhabası varken biz uçurumun dibinde o küçük ince çizgide
öylece kalırız.

Her giden bir şeylerimi götürdü benim.
Şimdi ben, ben miyim? Yoksa sende miyim?
Elveda demese kimse, hep kalsalar oldukları yerde.
Gitmese kimse, hoşça kal demesek, hep kal desek...
Anlarlar mı dilimizden?

Bir elveda ile her şeyi bitirmek kolay mıdır bu kadar?
Öyleyse elveda rüzgârlar, elveda ağaçlar, kuşlar, elveda yıldızlar, elveda denizin mavisi ve
gecenin karanlığı, elveda yağmurlar, elveda gözyaşları ve sana da elveda kalbim.
İşte bitti hepsi bu kadar.
Kocaman bir yalnızlığa elveda dedim az önce ve ne değişti?

Elveda diyorlar ama bilmiyorlar ki küçücük bir elveda kocaman bir umudu asla yenemez...
Ve - da ayrı yazılır bazen, yok olmayan tek şey olabilir, yokluğun.
İçimizde kaldıkça nasıl veda edilebilir ki, çok garip bir veda olur bu...
Ben varım diyen şimdi yok, sen hayatsın, hayatımın anlamısın, yaşama sebebimsin diyen
Şuanda yaşıyor musun?
Tabi ki keyifle yaşıyorsun.
Çünkü küçük elvedalar basit insanların işidir.