Elveda Şiiri - Gökhan Barış Pekşen

(1)

Küle susamış ölüm sunaklarında tutkulu kadınları kurban etmek için can atıyordum..
Hiç kuşkusuz bir yamyam kadar ilkel ve onlardan daha acımasızdım..

Çünkü;
Ben
Unutmuştum..
Kadındın oysa!
Unutmuştum..
Kaburga kemiklerimden dirildiğini!
Unutmuştum..
Tanrımdın oysa!

Kiralık Aşkımızın
Kiralık Tanrısıydın sen..

Zaman algısı tıpkı bir orospu gibiydi, çabucak terkedip gidebilirdi ama direniyor direniyordu buna ruhum..
Belkide göz hizamda sallanan halisinasyon seni ayırt edemeyecek kadar yorgundu..
Hâlbuki ben,
İnsanların en ihtişam dolu eserlerinden biriydim..

(2)

Bir yıkılışıkla yüzyüzeyiz!
İki yüzlülüğün tapınaklarında yetiştirdiğim o iyi niyetli maskeleriniz otomatlışmaya ve karanlığa teslim oluyor..
Acı gibi göreceli bir kavram!
Tanrı'ya
Aşk'a
Ve özellikle de ruhsalsağaltım argümanlarıyla ruhumu kemiren sana fazlaca öfkeliyim..

(3)

Henüz ay ışığı odamda hükmünü sürerken
Oturup bir kadeh Rom içtim
Sonra sesini duydum
Oturup bir kadeh daha Rom içtim
yavaş yavaş
ağır ağır
ölüyordun içimde..
Ne varsa vazgeçtim
Ne varsa bakmadan arkama
gitmek gitmektir..

(4)

Ve şimdi;
Erotomanyak olmayan bir psikiyatr bulmak gerçekten de olanaksız..
Çünkü -
Ben
Çok uzun bir çıraklık dönemi geçirdim seninle
her gün seninle yeniden var olup eriyip kaybolduğum yeri ateşe verip dökeceğim kapkara aydınlığı şahdamarına..

(5)

b i t t i
ve
g i t t i
kadın..
Şimdi;
Tarz tek bir zırh bile kuşanmamaktır
Tarz tek bir cephe bile açmamaktır
Tarz nihai doğallıktır
Tarz milyarlarca insan arasında tek olabikmektir..
.......... ..... ..........
Şimdi sana canı gönülden hoşçakal diyorum sevgili..

Ve;
Tanrım bu bir suç duyurusudur
şimdi seni bekliyorum..

/Doğduğum sana ELVEDA
/Gökhan Pekşen