Esaret Şiiri - Veli Akca

ESARET

Ağır bir yük, omuzlarımda duruyor
Hasta ruhum, bedenimi yoruyor

Dallarımı sert bir rüzgar kırıyor
Sessiz bir gemi karaya vuruyor

İklimler kirlenmiş, sular bulanık
Hayat bir mahkeme bense bir sanık

Dört duvar, pranga ve esaret
Hapsaolan ben ve bendeki cesaret

Ruhumu esir almış hafakanlar
İşkencelerle eriyor zamanlar

Susuyor dilim, çıkmıyor ses seda
Bir mahkumun son sözüydü elveda

Belki de ömür böyle son bulacak
O gün ruhum zindandan kurtulacak

28.11.2019 Kayseri Veli AKCA