Elvan İle Ben Şiiri - Ali Urgan

Elvan, gönlümüzde derin yarasın, 
Yüreklerde atan sessiz nârasın. 
Allah katında sen şehit olasın,
Saçları güneşten çalınmış çocuk. 

Kırşehir Terme'de o kış gününü,
Gece iki düşman: ayaz ve pusu.
Sabaha dek onca çakal sürüsü 
Kesti saatlerce o yolumuzu. 

İğde bahçesinde başladı sefer, 
Ay vurmuş yüzüne yiğit Elvan'ın. 
Çıkmıştık hışımla "biz" iki nefer,
Anlamını aldım ondan davânın.

Gece ki soğuktu, yollar upuzun;  
Bekledik hedefi ıssız tenhada. 
Durdu tam önünde katil namlumun,
"Dur" dedi vicdanım, "eşi yanında."

Elvan karayağız dev bir civandı, 
Bense anıları boynunda vebal. 
Yürekler ülküye hep aşiyandı,
Utanır ülkümden "rüyâ ve hayâl."

Onunla yemindi sır aramızda, 
"Dönenler kahpedir Turan yolundan,"
Ne bilirdik kara var bahtımızda, 
Bize ayrılık var yolun sonundan.

Kaybettik Elvan'ı Kızılırmak'ta, 
Elimizden aldı bir zâlim nehir. 
Ülkümün sancağı hep anılarda,
Geçmişten hâtıra, kalbimde zehir.