Elmayı Sevmeye Devam Edenim

ELMAYI SEVMEYE DEVAM EDENİM

dünyanın en güzel yerinde olsan da
senin için dünyanın en güzeli olan
sevdiğin yanında değilse
her şey dünyanın en çirkini oluverir

sayma takviminin yapraklarını
ömür dediğin sadece yıllardan ibaret
nerede olduğun hiç önemli değil
biriktirdiğin en güzel günler
sevdiğinle olduğun günlerdir

vazgeçmeyi bilmediğin
her gün sadece acı verir
seçtiğini sandığın
senden daha başında vazgeçmişse seçilmeyensindir
seçtiğin de değil
vazgeçtiğin de
acılarını hafifletirsin

başka birini sevmeyi
her denediğimde
yüzüme gözüme bulaştırdım
olmadı, olmuyor
o kadar çok şehir değiştirdim ki
hiç birine sığmadım
olmadı, olmuyor
kaç şarkı, türkü değiştirdim
vazgeçemedim seni hatırlatanlardan
olmadı, olmuyor
sakladığım tek koku hala sensin
kırmızı çizgili cümleler sadece senin
kendime hala hediyem hayallerimdeki sen çoktandır hiç bir göze bakmayan bir amayım sessizliğimdeki tek ses hala gülümsemen isminden başka isim lügatıma girmedi
adındaki harflerden başkası yok alfabemde
ne çok şiir yazdım
ne çok resim yaptım
hiç biri senin bakışların gibi
olmadı, olmuyor
kimsenin göğsünde uyumam bilirsin
şimdi gelsen
girsen şu kapıdan onca
felsefe, bilim, edebiyat, sanatın
bir türlü öğretemediğini öğretsen
senden başkasını sevmem mümkün değil

bir sabah
yine 'günaydın canım' desen
yine yeniden 'yaşıyorum' diyebilsem
her güne 'umudum' diye uyansam
sevdiğim...

nasıl bir gariplik
nasıl bir hüzün
bilmediğim türden
her hücreme işlemiş
bildim ki bu dünyaya sığamadım
anladım ki senden her eksikliğim
gariplik ve hüzün

'çocukluk etme
büyü artık'
vazgeçtim
demenin adıymış meğer
büyütürken aşkımı
çocukluk etmişim meğer
seçememişim
amalığımdan olsa gerek

dünü anlatmak istemiyorum artık
bugün anlaşılmak istemiyorum artık
yarın ne bir dağ, ne bir ada,
ne de bir kıyı istemiyorum
papatyalar toplayıp
kalan her saatimi
sadece 'seviyor, seviyorum,
seviyor, seviyorum' diye
saymak istiyorum

huzur içinde böreğini
rahat rahat poğaçanı
kahkaha atarak kekini
muhabbetle pastanı yerken
üçü bir arada dediğimde
birinin sen olduğunu anladığın güne
aşk günü diyorum

ne mutlu sana
sen beni hikayemde tanımak için
şehrime geldin
üzgünüm
ben seni hikayende tanıyamadım
şehrine gelemedin
birazda ondan olsa gerek
seven ben
gönül eğlendiren sen oldun

bilinçaltında kalmaktı
ayrılığın
bilincinde olmadığımdı
ve sen kader sandın her şeyi
oysa hayatında olmadığımdı
çocuk saflığında severken seni
ne çok büyümüşsün
koca koca işlerin altından kalkarken
sevmeyi unutmamışsın sadece
sınıfta kalmışsın yıllardır sevgiden
çocukların eğlencesi oyun
aşk gibidir birazda
saf, temiz ve masum
bilememişsin aşkı da
hep sınıfta kalman ondan olsa gerek
oyuncak sanıp kırıp atmışsın aşkı

birlikteliğimiz bozulmasın diye
savaştıkça
egon büyümüş
koştukça her zor anına
sıra sana gelince
her seferinde
arkanı dönüp
nankörlüğün çoğalmış
incinme, tükenme
ve canın yanmasın diye
gerçekleri kulağına fısıldamadım
susmayı tercih ettimse de
kendini arsızca
her seferinde haklı saydın
uzak ve imkansız olmak değildi
sen çoktan uzun yola
geri dönüşü olmayan
tek kişilik biletini almıştın

yüreğinde sevgisi olmayanı
değiştiremediğini anladığın gün
hem arınmış
hem aydınlanmış olursun
'değiştirme zamanı geldi'
çınlıyorsa kulaklarında
doğru yoldasın

evet,
seninle çok mutluydum
ve neşeliydim
çekip gittiğinde
ben katmasaydım kendime
mutluluk ve neşe
senlik değilmiş
tüm bunlar meğer

kendimi sevdiğimdendi
seni sevmelerim
haksızda değilmişim
sen giderken
bıraktığın onurumdu
şimdi anladım ki
sen beni geç
kendini de sevmiyormuşsun
bana değer vermemen
kendini değersiz görmendenmiş meğer
birazcık değer verseydin kendine
mutlu da olabilirmişiz meğer

zekiliğim para etmez
aklım mal mülk etmez
varım yoğum sevgim
onun da sende hiç olmamış değeri
desene yine kala kaldım
bir lokma, bir hırka
ondandır deli divane oluşum
değmez bana senin lafın sözün
bırak dağı delen olamasam da
yüreğim yangın yeri kalsın
sen sevmesen de
elmayı sevmeye devam edenim

HASAN HÜSEYİN BEYDİL
13.09.2020