Elmasım Şiiri - Abbas Coşar

Güneşin parlattığı elmas gibisin, Sen konuştukça coşar ruhum. Çünkü estetik ve derinlik içerir dediklerin, Napoli meydanında ulaşan bakışların, Hiçbir sır kalmadı içimde senden gizli. Yüreğimi okuduğun gibi benim, Ben de okuyabilseydim senin. Soru sormanı beklemezdim. Toscana şarabı içer, ayrılmazdım. Belki seni bile delirtmezdim. 26 Nisan 2011-Roma Floransa yol boyu Söyleyin o güzel kadınıma, Adının ilk ve son harfi AY-ÇA olana, Selam olsun sana, Bekliyorum aşıklar şehri Roma’da. Aşk çeşmesinde bitmez kederimsin, Çölde bile susuzluğumu giderirsin. Neron içinde, ateşinle yaksan da Roma’yı gülümsetirsin. Gördüm Vatikan da, gökyüzünde raks edersin. Öyle bir iz bıraktın ki, artık silinmez. Mührünü basınca bir kez, Günah çıkarsam da bin kez, Artık aşkım sonsuz, güzelliğin ölümsüz. Hani günahımı bağışlayacaktın. Çılgınlığımın bedelini ödeyecektim. Lakin Roma’yı bal, ayı nisan eyledin. Yari kutsal, beni Kerem eyledin. 25 Nisan Roma 2011- otel odası AYÇA MARANGOZ COŞAR a itafen yazılmıştır