Elması Kızarmayan Çocuklar

gözyaşımızın hepsi bu değil,
bu yalnızca bir günde biriken...
develer tellal iken üzülmeye başladık biz,
pireler berber iken...
biz en son,
kolumuz kısayken şendik...
kolumuz uzayınca,
umuda uzanmaya üşendik...
rahat kara borsa,
sıkıntı gırla!..
ne atla erebildik muradımıza,
ne aygırla...
al satan Ali nerde,
bal satan Ayşe nerde?..
hadi parayı kaybettik,
peki ya neşe nerde?..
biz anca köpek dolaştırırız,
biz anca kedi kucaklarız...
yok,
ölem yok!..
biz çok çalışsa da,
elması hiç kızarmayan çocuklarız...