Elmas Kartuş Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Gençliğim, saçlarım gibi, döküldü.
Her şey böyle dökülmüşken,
Dökülmemiş yalnız sevda olamaz bir şey.
Aşkın ölçüsü olarak koyulacağına.
Kendi başına bir anıt gibi
Tek başına ve dayanıklıdır.
Çözülmez, dağılmaz, yorulmaz.

İçimdeki bekleyiş kırbacı ile,
Sana ulaşacak kelimeleri
Hep yeni, hep can alıcı tutar.
İpek bir halıya uzanmış gibiyim.
Tam da celladımı alkışlıyorum sanıyorken,
Beynime tümör kanser hücreleri gibi dolan,
İlk gençliğimle karşılaşıyorum.

Şiir söylemek vakti geçmiştir
Daha başka bir şey söylemek gerek
Sözgelimi güzelleme değilse de savunma
Bir senfoni belki ama değişik, yaylı çalgılardan
Uğultularla başlamalı ilk adımlar
Gürültülerle bitmeli son patlamalar
Bilinmeyen bir deyiş bir anlatış olmalı
Alışılmadık sözcükler bulmalı
Göze göz dişe diş yaşamalı bu dünya
Bütün dünyalar bir araya gelmeli bu tek dünyada
Sonsuz da olsa bir dünyada
Her şeye yer yok aslında...