Derinlerde değil kirpiklerinin ucundayım
Düşüyor..susuyor ve ölüyorum
Özlüyorum
Nefesine dokunan keşkelerimi bile özlüyorum
Çizgiler gittikce çogalıyor aynalarda
Eli yüzü kirlenmiş günler birleşiyor aylarla..
Bu acı kalır bende,
Kalır bende bu eziklik gitmez bir yere
Sen istedin oldu işte ayrılık,
Hayat dolu şiirlerim son dizelerini yaşıyor artık..
Yüreksiz yarlara derin yaralar açtı ruhum,
Söz bir yerde ağlar şimdi,öz bir yerde ağlar
Es şimdi ey deli rüzgar okşa yanaklarımdan dagit saçlarimi savur efkarımı sarp daglara... biz,bir sonbahar öncesi sararan çimenler üzerinde vedalaşan iyi agır yaralı... bir gün mazi diye anariz bu günleri yari acı yari tatli ne varsa yaşanan yada yarim kalan, hepsinin hatrina bir yudum daha cekeriz raki dolu bardagimizdan.. derin bir nefes çekeriz cigerlerimize, biz iki agir yarali yazi bekleriz yine. yeniden umut ekeriz camin önündeki saksının icine... o gün karanliga gömdugüm bu deniz renki ısiklariyla dans eder bana sensiz sessiz.. yine bir sezen şarkısı dolanir dilime avaz avaz, belki bu defa, bir parca kırgın bir parca serseri başi buyruk bir damla yas hucum eder kirpiklerime birazz...
bir kıyı hikayesinin iki kahramanıydık biz...
iki çakıl taşı iki deli yürek iki kimsesiz damla.
bir gün..zeehirli bir sarmaşık gibi kollarına sardı hayat bizi..
seni en bensiz beni en sensiz yerde alıkoydı senelerce..
kandık,yanıldık,aldatıldık,satıldık..kullanılıp harcandık belkide..
oysa...bir kııyı hikayesinin iki saf çocuk yüreğiydik haziranda..
unutursun bunuda yüreğim ağlama sakın sus!
neleri çürüttük biz seninle kimleri gömdük bu şiirlere
başlarda kendini avutamaya çalışırsın olmaz dayanamazsın özlersin sarılmak istersin
kokusunu içine çekip zamanı durdurmak istersin...olmazz
olmazzz dağılırsın paramparça olursun zerrelere bölünürsün, defalarca dirilip ölürsün...
nefes alamazsın gögsün daralır tanıdık birr acıı sarsar bedenını...
benim adını umut koyduğum bir çiçeğim
o kadar değer verdimki ona sıgdıramadımbir türlü yerlere göklere.
her gün sulayıp sevdim..
oysa...ben sevdikcce soldu suladıkca büktü boynunu
bulunduğu yeri sevmiyordur diyip her gün farklı bir yerde farklı şekilde sevdim olmadı..
kurumaya başladı bir kere.
her yanım sancı içinde
gözyaşlarım bitik ben bitik.
sevdanın ağır tonajlı yükü sırıtımda..
bir ssilah dayanyor beynime sessizce
vurdukca can verip bnlerce kere öldüren siyah iri gözlerin resimde..
ya ellerine ne demeli,karabasan gecelerdeki ellerine..
acını kanatırcasına yıkılırcasına yaşadm diyemedim kmselere.
bagıra bağıra dolaştım sokaklarda..gözlerinin karasını sormadım geceye.
kaç tren geçti gönül rayımdan,kaç ucak havalanıp kaç otobüs yol aldı sert saçlarımdan..dur diyemedimm..
seni diyemedim..
yüz üstü düştüm yerlere avuçlarımda sıkıp toprağı tekrar ayağa kalktım ben sıvazladım kendi sırtımı.
ah etmedim ellrine.
Geçmişin ihanetleriyle sıkıyordu dudaklarını
Alnı kadar açık olmayan bahtını, yitirdigi onuruyla damgalamisti ömrüne..
Çok konuşup güzel perdeliyordu canının acısını..
Demir gibi görünüşünün köşesinde bir yerde kanıyordu hayla...
Titreyen ellerimiydi direnen nefeslerine dolanan
Yoksa kaçırdığı nemli gözlerimiydi yüzüme takılan..
Gömülmüş yarınlarımın başında dua eden katiller vijdan yapmayın ayaklarımın ucunda..hesap öte dünyaya kaldı.
Bitti hayat soluğum söndü gözlerimin feri,bu son atış cizgisiydi kalbimin..
Bana düşenide katıp tufanıma gidiyorum..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!