Elmas Şiiri - Önder Karaçay

Kendi bahçesine çöp bile olamayanlar
Bizim bahçemizde çiçek olmaya çalıştılar.

Birde kalkıp bizim çiçeklerimizi beğenmeyip
Dağdan gelip bağdakini kovmaya kalktılar.

"Yeryüzü Tanıklığını" bize emanet eden rahmetli şair İlhan Berk derdi ki;

"Ne olur bir sene de insanlık moda olsa! ..."

O büyük yürek tek cümlede bu çürümüşlüğün
İptidai halini ortaya koyarak alay etmişti adeta.

Ömrümüzü verebileceğimiz bir yalan bulamadık
Onu doğruya çevirecek bir yüzde...

"İlham kaynağımız Atatürk'e
Dünya ve insanlık hayran...

İçimizde ki dinci kinciler
Ona ve eserine intikam

Maskelerin altında bile yüz bulamadık
İnsanlık namına ellerinden tutabileceğimiz,
Tutup yerden kaldırabileceğimiz...

Karşımızda iğne büyüklüğünde
Egoyla şişmiş balonlar bulduk...

Şimdi kim söndürdü ışığımızı diye
Suçlu arıyorlar...

Ayağımız yere basarken
Aynı mavi gökyüzüne bakıyorsak
Neden aşağılıklar ile ayağa yakın
Tarafta karşılaşıyoruz?

Hayatın ne çok ayak takımı var

Kendimize rampa bir yokuş olduk

Çıkış yazısı alnımızda yazdığı halde,
Başka kapılarda ne arıyorduk

Bizden yana olanında,
Bize karşı olanında artık bir değeri yok.

Bizi zamanında anlamadıktan sonra.

Çünkü bir asırlık birikmiş elmas gitti.
Kimin adına yazacağız?

Çok acı içtik, görünen o aslında.

Herkes niyetini fazlasıyla örtmüş

Yokuşun her başında
Kinle beklenmiş bir düşman

Ne tarafa dönsek
Kendimizle kavga ediyorduk.

Bizi kavgaya tutuşturan
Dalsız içi boş kavakları görmeden...

Düşünceye düşman, düşünene düşman,
Düşündürene düşman...

Düşten bize düşmedi bir düş

Dünya insaniyetin evi olmasına rağmen
Her tarafa tapu çıkardık

Kavga da bu özel mülkiyet
Kapışmasından çıktı
Elmas şimdi paramparça
Birilerinin cebinde

Önder Karaçay