Elmacık Şiiri - Kaan Kapgan

Girdi koca demir kapıdan.
Büyücek yıldızlar elmacıklarında gergin
Elmacıkları bir hasta eder adamı
Bellidir canı ucuz bunun
Kollarında ayrılık izleri.
Dokundurmuyor da gözlerine
Öldüresiye bakıyor, öldüresiye!
Uzun uzadıya saçları müphem
Her an tetikte
Püskürtecek saçlarını örtüsünün altından
Aşka mecbur bırakacak görenleri
Girdi sanki fail gibi
Bu öldürür adamı
Adamı hayatın üstünden yüzer.
Elmacıkları bitirir
Öldürür elmacıkları.
Kıpkızılca kan kustu bardağının içine
Tokuşturdu bardağı kendi şahsı ile.
Kendi içti, kendi döndü durdu toz bulutunun içinde.
Kendi giyindi veya kendi soyundu.
Münhasır ağlamaklı konuştu durdu
Kendini cümlelerde bitirdi durdu.
Yaktı uykulu düşünceleri
Nefsani rezaletler konuştu durdu.
Elmacıkları parça parça eder bakışları
Öldürür elmacıkları.
Hayal de kurdurmuyor
Hicrandan bir dem vurdu vurdu kanattı.
Önce saçlarımı yaraladı, tüm renklerimi kopardı attı.
Yardı tan yerini içerden kıyameti çağırdı
Tükürdü küfreder gibi
Hissedemedim yaşadığımı veya öldüğümü.
Bir de deli ki,
Ala kıskanç bir deli.
Ne eline dokundurur,
Ne yanından yollandırır.
Mey koydu uzunca bardağa,
Aynı bardaktan içmiş olduk sonunda.
Zehir zıkkım etti
Dudaklarıyla geri aldı meyi
Sonrası?
Sonrası dev dev perde.
Vurdu kapıyı gitti.