.
elma şekeriyle
seni kan'dırdım
üstünde bıyıklarım olmasa
anlamazdın
ve mesela
bir daha
daha
/renk kopar karıştığında
dışım şeker
iç'im çeker
çekirdek düşer
sap dalımdan gider
/ vaktidir düşmenin 'huzura
seni kandırdım
bıyığımın altıyla
ağlaya ağlaya
ağlasın diye
iki ölçek
gözyaşı bırakıyorum tanrıya
ak'lı elma şekerinde 'hala
saçları okşanmamışya
/bahsi geçen yalnızlık
en çok
çekirdeğini sevdim iç'in'in
dişimle taştım
taş kesilip
içinde yanmıştım
taştan mezarlar yaptım
azı sana
birazını tanrıya sakladım
/kim ölecek önce meraktayım
elma şekeri bendim
aklandım
zaten 'ölmekten anlamazdım
anlamadığımdan 'korkardım
/ burası bana
göz geçer 'kırmızı
sızımdan
kül sarar an'ı
sızımı anlamayı
güldürüyorken milyonları
sızım gülmeyen
unutanlardı
elma şekeri
rengiyle hayatı boyardı
bu yüzden tanrı
en çok çocuklara satardı
elma şekeri; ben öl'düm
şiire saklayın iç'imi
sonra rüzgara ısmarlayın
al'ın hayın...
30 01 2005 ' kopan dumanlara '
.
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 19.7.2005 01:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!