Değişen bir şey yok
Gece hala derin ve ıssız
Bazen yağmuru düşünüyorum
Bazende büyümenin bana ne kadar yakıştığını
Kimi zaman devrik cümleler kuruyorum
Hece hece hücrelerime,
Kimi zaman mızıkçılık ediyorum
Yüreğimde ki gizli harabelerde
Adımı oyun bozan koyuyorum...
*
Ey hikayemin öncesi ve sonrası,
Başıboş kelimelerim
Yüreğimin muhbiri kalemim
Sen yaz dizginlerini tutamadığım eşkıya umutlarımı
Sen yaz içimde yaşayan
Bir düzine çocuğun şarkılarını
Öyle yaz ki
Kahpe bir huzur filizlensin
Suç üstü şiirlerimde...
*
Hala değişen bir şey yok
Bu pasaklı, yalanla beslenen dünyada
Bende alıştım artık
Defter arasında kuruttuğum anılarla yaşamaya
Elmaya şeker katıp
Kırmızı hüzünlerle boyamaya,
Bir bıçak gibi bilenip
Güneşi kahkahalarla kesmeye alıştım.
*
Ve........
Artık yaşamın ön sözüne
Gökyüzü yerleştirmeyi öğrendim...
Haydi, şimdi biz konuşalım
Elma şekeri dudaklarımızı kırmızıya boyarken
Haydi hayat
Çekinme...
Umudu kırılan iki kutupta
Sen çal biz oynayalım.
Kayıt Tarihi : 18.9.2015 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kalemin güzelliğini kutlarım...
Sevgilerimle...
İki ayrı dünyanın çekişmesi o kadar derin ki!:..... Kutuplar kadar birbirinden uzak .... ama kutuplar kadar güçlü bir çekimle bir arada.......
İlginç bir şiir!..... Adıyla içinde anlatılanlar çok güzel örtülmüş sembollerle..... Şifreli gibi.... mesaj, alana!......
Şiirdeki özgün söylemler ve sözcük grupları şiiri daha bir okunası kılmış..... Son kozu 'hayat'ın oynaması şartıyla biten bu güzel şiiri ve sizi içtenlikle kutlarım Nilgün Hanım...... Saygılarımla.......
Hayata mı?
Elbette... O elma şekerinin tadına tuz katan o değil mi? Önce alıştırıp, şimdi avutan..
Sevilene mi? O da vardır sanırım şiirin içinde.. 'Suç üstü' diyorsa, bir başına mıdır? 'Ortağıdır' sevilen de en azından, sebebi değilse..
Şiirinizi özlemişim Nilgün Hanım.. Sitem bile olsa çok güzeldi. Kutlarım..
'Hala değişen bir şey yok
Bu pasaklı, yalanla beslenen dünyada' diye devam ediyor...Sitem bir şeylerin değişemediğine mi, yoksa yalanlara mı dünyayı çirkinliklerle beslediği için.
Kalemlerimiz yüreğimizin muhbiri bir bakıma. Fakat aynı zamanda dert ortağımız, sırdaşımız...İlahi arkadaşım. Huzurun kahbesi mi olur?... Yeter ki filizlensin yüreklerde.
Şiirin adı, hayatın ta kendisiydi aslında. Tıpkı bir elma şekerine benzetirim yaşamı. Önce alımıyla, tadıyla, alıyla çeker cazibesi sizi kendine. Aldanırsınız tadına. Sonuna kadar öyle devam edecek sanırsınız. Ardından tatlı bölümü biter elmasına gelir sıra. Nedense hiç de tatlı elmaları seçmezler elma şekerine... Az sora elması bitip sopasına sıra gelmese, razı olursunuz o tatsız, ekşi elmasına bile... Fakat o da bir yere kadardır işte...
Bu hayat bizim ve değiştirmek olası değil.Oyuncuları da... Kendi yaşamımızda başrol bile oynayamayıp çoğu zaman figüran olarak kaldığımız bir dünyada bir şeylere alışmaya.
Defter arasında kuruttuğum anılarla yaşamaya
Elmaya şeker katıp
Kırmızı hüzünlerle boyamaya,
Bir bıçak gibi bilenip
Güneşi kahkahalarla kesmeye alıştım.
diyor ya şaire. Bilmem, denesem başarabilir miyim bu saatten sonra.
Acıyı karla kardım çivi çiviyi söker diye o da olmadı. Çocukluğumun gizli mabedine sığındım gecelerce...
Baktım gördüm ki, yaşam denen şu uzun ince yolda 'Ön tekerlek nereye giderse arka tekerlek de onu izliyor' Zeynebim. Bize, elimizden geleni yapmak kalıyor sadece...
Kutluyorum çok özlediğim kalemini ve yürek sesini sevgimle....Nicelerine....
TÜM YORUMLAR (6)