Elma Şekeri Şiiri - Gülşen Destanoğlu

''Dolapta pekmez
yala yala bitmez''*
sanmıştık
çocuk umutlarımızı
ne zamandır boşa yalıyoruz
ellerimizdeki sapları

son bir dil atıyoruz
dilimizde sıyrıklar
yüreğimizde kırıklar

kanıyoruz

kene gibi yapışmış tenimize
yalnızlık
yarınlarda korkular
gözlerde uçurumlar

büyütüyoruz

Akşamdan kalma sabahlarda
büyütüyoruz çocuk yanımızı
büyüdükçe kirleniyor
kirlendikçe tükeniyoruz
ihtiyarız artık

umutsuz

.../...

Tufandan arta kalan
Ağrı dağında
Nuh'un sandalında kurtulan

insan

artık noksan

mutsuz

umutsuz

yalnız

Yarıl ey deniz
Yanıyoruz...

*elma şekeri satıcılarının söylediği bir tekerleme