Elma kurdu Şiiri - Ferhat Pektok

Düşün ey insan evladı.
Nefsine uymadan çekmişsin ve henüz verilmiş ilk nefes.
Delilik, daha aklın, başına gelmemiş.

Öncesine dair dağlar denizler toprak ve taşlar .
Hepsini anlarım
Acıktın ,susadın ve kandın .
Kadını ,erkeği aşk olsun tanırım

Merak bu
Bir elmanın sürgünün de
Ateş icat edilmeden yandın mı
Önceden ayrıldın mı
İlk göz yaşı neye aktı
Mutluluktan diyesim geliyor
Ama öksüz bir çocuk ağlaması
Susmamış hala tanıdık
Doğdu güneş , bebek kendi.
Yerde kalmadı ilk bağı kim kopardı
İlk göz yaşsız ağlamaya mı yoksa;
ilk göz yaşı
Mutluluktan diyesim geliyor

Sonra ayrılacak bir yer yok iken
Ayrılık nasıl girdi araya
Etraf yeşil mavi doluyken , nasıl bu kadar karardık .
Bir sürü kelime türettik ondan mı birbirimizi anlamadık
Sevgiye aşka sabıra sürgün kalpler
Cambaza çifte telli oynattık da
Durun, bir demir kaldı ağlamadık

Öyle bir gülesim var ki , gözümden yaş akar diye korkuyorum
. Ve öyle bir ağlayasım var ki kimileri güler diye tutuyorum....