Elma Kurdu Şiiri - Ece Özdemir

Işıklar sönmeden,sana sırlar vereyim
Sönerse ışıklar; sönerim

Artık ben değilim,benimle olan
Kaza yapmış iki ruh,hafif yaralı
Lugat-ı zıkkım kalbim

İçiyorum...

içim barikat koymuş sana
Ama kapılarım aralıklı

Konuşamıyorum...

Büyüdükçe büyüyor odam
Sahibinden kiralık sana bedenim
Yosma,yavuz,kevaşe
Anlamı değişmiş kelamlar
Aşksa; sadece yarım kalan yağmur kendimce

Yalan söyledim,
Ezberlenmiş hayatlara alınan biletler
Ve son durak yine sen..

Sen bir orospu ararsın
Ben bir pezevenk...
Satılmış ruhlar kervanında
Çıplak yakalandık...
Sen elma çürüğü
Ben elma kurdu
Ama içimde sen bir leke
Üstüne üstlük...
Bu aşksa döl yatağında bir kurgu!
Geceler sabaha boşalır
Gökyüzü gözyaşıma gebe
Çocukları seversin
Biyografin ana sayfalık
Sen çocukları seversin
Ama onlar antikadır; geceliktir.
Alkış tutrlar sadece ayrılığımıza
Ahh...
Orospu şehirlerdeki dudak kenarı çocukları
Deforme olmuş bar pardesüm
Ve içim serzenişte
Kalp tozum döllenemez kalbinsiz
Oysa çocukları severdin sen
Ama mahalledeki piçler senin
Bilinir; bilirim
Ve her mevsim sensiz
Her gece sevişmesiz...