Elma Dersem Çıkar mısın?

-FeNevzat’a

karşıya varan köprüler yandı
güz yaprakları çiy tutmuyor
yitirdi bulutlar ip merdivenleri
duyulmuyor kalbimde artık güm güm şimşek sesleri

ne demeli bilmem ki
haramiler bastı ortalığı
tırnaklarımı rehin vermiştim
dağlanıyor şimdi parmak uçlarım
geride bir kellem kaldı

bir sözün vardı insana dair:
“soyun da gel!
kalbinin tüm güzelliği ve paklığıyla “

hadi şimdi anlat bana!
bunca yalan nifak ve ihaneti kuşanmışken dünya
soyunmanın anlamı ne!

uyku tutmadı dün gece
dolandık durduk
bir karabasanla labirentte

yoktun!

hakkımı haram ettim insanoğluna affet!
kadını çocuğu anneyi ne varsa hepsini öldürdüm
sona sakladım içimdeki şairi
namlu halen tütüyor
ellerimde cinayet...haramidere’de şenlik var

tuhaf değil mi dostum
“cehenneme sofra kursan gelirim” demiştim
başka gidilesi yok zaten
duy artık sesimi...daraldım!

hangi cehenneme gittin
nereye kayboldun bilmem
yoksa görünmez aleme asker mi yazıldın

“elma” dersem…

(31 Ekim 2004)