Elma Ağacı Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Bir elma ağacım vardı
Bana hep bahardı...
Eskiden bu şehirde
Biz çok kalabalıktık
Sevdiğim insanlar yaşardı...

Neden yıkılıyor?
Birer, birer duvarlar
Neden gökyüzümü
Çalıyorlar?

Çoğalmaya durmuştuk içimizde
Azalırken birbirimize...
Bir de baktım ki
Ben elma ağacı olmuşum
Duvarlar bir, bir yıkılırken
Gözlerimin önünde...

...
Bir çocuk yürüyor hep
Bir sürü çocuk da peşinde
Düşüyor, kalkıyor, gülüyorlar
Zamanın birinde...
Düşlerimde...
Açık kalmış müzik kutusu
Toprak, yağmur, çimen kokusu
Karışmış annemin melodisine
Duruyor çocuk gözlerimin tuzu
Hala tebessümlerimde...

Kopup, kanıyor kabuğu dizlerimin
Dallara sürtününce bir keresinde
Farkında değilim
Ben elma ağacının tepesinde...
Bir kadın ağlıyor benim yerime
O zamanlardan seviyor beni
Sonra, sonra fark ediyorum
Düşlerimde...

Elma kokuyor
Ve hala seviyor beni
Gülüyor çocukluğuma
İçin, için ağlıyor
Dizlerim aklına geldikçe...
Asırlar öncesinden benim
Ve bana aşık sonsuza dek
O kadın
Seçebiliyorum siluetini
Ölümsüzleşiyorum
Ölümsüzleşiyor
Ölümsüzleşiyoruz
Düşlerimde...