Elma Şiiri - Erdal Keskin

Eski zamanın bir devrinde
İki zat kavgaya tutuşmuştur
Zatın birinin elinde irisinden bir elma
Ötekinin eli de elmalı zatın yakasında
Senin benim kavgasını ederler elmanın!

Şöyledir böyledir derken yoldan geçen
Sarıklı, cübbeli zamanının ermiş ve tanınmış şairi
Bu zatları kavga ederken görür ve yanlarına sokulup
“Hayırdır ahali! Nedir derdinizde Sükûnet bozarsınız” der

Elinde elma olan zat; ” Elmamı bölüşmek ister bu adam
Elma benim, çokta açım, bu elmada bana ancak yeter” der
Diğer zat; Elmayı ikimiz aldık, yalan söylüyor, bölüşmeliyiz” der
Bunun üzerine şair; ” Bu elmayı üçümüz bölüşelim” der

Bunu duyan zatlar donakalır ve başlarlar gülmeye
Elmalı zat; ” Sen ne dersin şair, bu elma bize yetti mi ki
Sende istersin” der
Bunun üzerine şair; ” Bu elma üçümüze de yeter” der
Ve elmayı ister.

Elmayı eline aldıktan ortadan ikiye böler
Bir yarısını bir zata verir, diğer yarısını ötekine
Kendi de elmanın ortasındaki çöpü alır

Yarım elmaları eline alan zatlar şaire bakarlar
Zatın biri; “ Şair, üçümüz bölüşelim dediğin şey bu muydu?
Bize elmaları bölüp verdin, kendin de çöpünü aldın
Yiyecek misin onu? ” diye sorar.

Bunun üzerine şair elindeki elma çöpünü yedikten sonra;
”Evet, buydu! Ben o çöpü yemeseydim
Siz, elinizdeki elmanızla aç kalacaktınız”
Der ve yoluna devam eder…

06/09/2014