Elma Şiiri - Cuma Aslan

ben senin en çok masumiyetini sevdim
bir kelebek gibi narin
bir ceylan gibi ürkek
bir mum alevi gibi titrek
mahsumiyetinle acılarımı sarmak
daha çok çocuk yaşatabilmek
daha da büyüsün diye
sert mizaçlı mazlumlukları
güneşin ısıtamadığı çorak coğrafyaları
belki de adalet daha çabuk tecelli etsin diye
bilmiyorum
zaten bilmemek erdemi insanoğlunun
bir çiçeği severken
ihtimal dahilinde geldiğinde
dünyanın sonu neresi biliyor musun
benim seni daha çok sevmem
yaşam hakkı olmayan bir çocuktan
her şeyin başladığı yer neresi biliyor musun
Havva'nın yaratılması
kalp hizasından Adem'in
ve cennetini bulsun diye
uzağa atılması Havva'dan gözlerinin