Elma Şiiri - White Poet

Sahte düş bahçeleri.
Plastik günah elmaları.
Ölüm ninniler söyledi kulağıma.
Ne olur komik olma hayat.

Gerçekten ötelere üç adım.
Gökyüzlüğünün sessizliğini...
..büyüyünce anladım.
Ellerim kanadı..üzüntü uzaktı ama.
Beynimden ötelere damladı yağmur.
Aklım almadı ya tanrıyı.
Sevap elmaları yiyemedim.

Yalnızlar parkındaki küçük kız.
Göz yaşlarını bir buluta koymuş.
Elinde bir parça kağıda yazılı vasiyet.
Gökyüzünden hüzün yağdırır.

Karanlığın arka bahçesi.
Oyunlardan kaçan toplar mezarlığı.
Son nefesini veren heyecan taneleri.
Ve Ölmek üzere olan bir çocuk.
Beyaz kanatları kan içinde.

İnsanların kafalarında kese kağıtları.
Hepsi bir diğerine gıcık.
Sebepsiz nefret tarlası.
Mahsulü bol oldu bu sene.

Sekiz ayaklı beyinlerden ötelere.
Kuruyan özlem topraklarına yağan yağmur.
Elma bahçelerini sulayan gözyaşı.
Göklerden akan damlalara karışır.

Sahte düş bahçelerinde al elma.
Havva ile adem öleli çok oldu.
Solan çiçekleri alkışla uğurla şeytan.
Çocuklar düşmez ya aşağı.

Sekiz ayaklı beyinlerden ötelere.
Kuruyan özlem topraklarına yağan yağmur.
Elma bahçelerini sulayan gözyaşı.
Göklerden akan damlalara karışır.

Ya ben...?
Ben bazen sessizce akmak istiyorum.
Haber vermeden elma ya pişmanlar kentine.
Onlar bilmesin soğuk bir yağmur olduğumu.
Ben göklerden çatılara ulaşır......
....ve şehrin kanalizasyonundan akar giderim
Sadece gözlerine bir damla damlamak isterim.
Alıp götürmek için beraberimde hüzünlü hatıralarını..