Elma Şiiri - Ahmet Fatih Erdöl

kimim ki ben
geçmişin, tarihin elinde tuttuğu bir kukla mı
hislerine ve sıçmaya meraklı biri mi her hayvan gibi
yoksa sıfır ve birin arasında ki kayıp bir ruh mu?

lütfen benden ...
benden..
benden uzak dur
tüm elin ve dehşetin senin olsun yeter
kardeş kanı dökmenin bahenesi olamaz
bir evreni ateşe atmanın bir hikayesi olamaz

garip bir isyan bu cinnet halim
şeklim şüpheye yer bırakmıyacak şekilde asi
korkaklığımın bana söylediği tek söz "acizim"
kaçışım bitti bak elimde artık bir silah tek kurşun
ya seni vurucam ya çekip gidicem bu gerçeklikten
tanrım beni affet bu ikilik son bulmalı

tek tek putları kıran ibrahimdi deĝil mi
rab diye dağı gören musa değil miydi
kavmini ele geçiremeyen nuh değil miydi
muhammed eskiden intikamını alıp
yaşatmadı mı hakkı
ortaya karışık bir müziğim yalansız çalıyorum
elimi nereye atsam bana kızıcaksın biliyorum

o zaman kafamda bitsin bu kurşun
sen sen de kal ben de bir garip amaçsız
sen daim ol ama ben yere serileyim
bunu sen de istemezdin biliyorum

bam artık yok bir gözüm
bunu da sana hatıra olarak saklıyorum
çiçeksiz bahçede ki tek elma senin sevdiğin
ben de yedim ve sanırım kovuldum