Ellinci Yaş Şiiri - Osman Bulut

Hodri meydan çekiyordum yıllara,
Sayı çoğaldıkça işler değişti…
Dev kayalar döker oldu yollara,
Eski ufak tefek taşlar değişti…

Koca bir dağ; dolaştığım yamaçlar
Çıkamam sırtıma inse kırbaçlar.
Bir solukta tırmandığım ağaçlar
Dallarına konan kuşlar değişti

Ayakların eski hızı kalmadı,
Yollar artık yokuş; düzü kalmadı,
Ağzımın hiç tadı tuzu kalmadı
Sofradaki tatlı aşlar değişti.

Ağrısı arttıkça kalbin, midenin
Sayısı yükselir yasak maddenin.
Hali vakti pek hoş değil bedenin
İçler can yakarken dışlar değişti.

Geçti cicim ayı denen devirler
Çekilecek başa gelen cevirler
Gün gibi ortada haller, tavırlar
Dostlar tuhaflaştı, eşler değişti,

Elli yıllık tecrübeyi, bilgiyi
Karıp karıştırdım açtım sergiyi.
Bahar kesti; alakayı, ilgiyi
Havaya bürünen kışlar değişti…

Bende özlem duydum; Saraya, köşke
Geçmedi elime, geçseydi keşke.
Arzum dün başkaydı, bu gün bir başka
Hayaller, umutlar, düşler değişti…

Kullanmak nafile artık boyayı
Gören göz fark eder süsü, foyayı.
Gözler cam ardından izler dünyayı
Saçlar karla doldu, dişler değişti…

Hala beceremem adam seçmeyi,
Gülü alıp dikenleri biçmeyi.
Öğrendim her şeye gülüp geçmeyi,
Asık yüzler, çatık kaşlar değişti…

Uslu bebek oldum baş kaldırmayan,
Yerli yersiz delirip çıldırmayan.
Gençlikte burnundan kıl aldırmayan
Dediğim dedikçi başlar değişti.

Her birine versem de bir numara
İsimleri yazılıdır kenara.
Hiç eksik olmadı yürekte yara
Sadece saplanan şişler değişti…

Hayırlı bir iş gördüğü muhakkak
Bilmeyiz olur mu sevaba ortak?
Her vakit yardıma hazır oturak
Hakk kabul buyursun beşler değişti.

Hızlı koşar zaman isimli kısrak,
İnsafsız saatler bilmez dur durak
Takvimlerden her gün bir güzel yaprak
Yerlere düştükçe yaşlar değişti…