Elli Yılın Tozu Şiiri - Sadullah Celik

Demir parmaklıklar ardında bir gün
Asbest olayından hüküm giymişiz
Karamsar bir hava verirken sürgün
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.

Tel duvarlar ördüler mahalleye
Kalmadı cıvıl cıvıl sesten bir iz
Girmek mümkün değil ki içeriye
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.

Açıldı yüreğe onulmaz yara
Dermansız yollara tarih düşeriz
Bilmem, kim kefil olur bu zarara?
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.

Evler hapiste, gönülde kelepçe
Asbest toz bulutuna gireriz biz
Gelecek dağına ömür değdikçe
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.

Doktor değil, Nasreddin Hoca gibi
Daldan düşeni iyi biliriz biz
Acımaz yıllar eskitir yol gibi
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.

İhmal olabilir hiç demediler
Asbest dediler yılandan zehirsiz
Ada uyandı bunu yemediler
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.

Hazin bir göç öyküsüdür yaşanan
Otuz yıl sonra kalbe vururmuş iz
Her halimizi habere yansıtan
Elli yılın tozunu yutmuşuz biz.