Bana yaşlanmaktan korkmuyor’ musun der arkadaşlarım
Yaşlılık nedir ki bu yalan dünyada
Benim korkum yaşlılık değil
Yaşlılıkta yalnız kalmak
Çocukluğumu herkes bilir aslında
Tüm sevmelerim sığındıklarımaydı
Daha hiç bir şey yaşamadım biliyorum
Ama bazen neler yaşayabilirim ki daha diyorum...
Kime güvendiysem yalan çıktı
Kime içimi açtıysam başıma kaktı
Uğruna ölebileceğim, platonik dostluklar kurdum
Hepsini eşit sevdim, giderlerken de ıslak gözlerle baktım
Her yaşadığım zorluğa bu benim kaderim değişmez talihim derim
Yardım tekliflerini benim meselem diye geri çeviririm
Aslında kimseye güvenememekten gelir bu yabanlığım
Çünkü kim yardım etse bir çorba kaşığı, alacağı ise kepçe kaşığı
Bazen kendime bu dünyaya niye geldin diye sorarım
Her seferinde de cevabım bellidir aslında
Bu yalan dünyaya başkalarını memnun etmek
Onların memnuniyetlerindeki kırıntılardan da nasiplenmek
Bazen kendine batırmak gerekir çuvaldızı
Ama derler ya
Biri bir adım atsa ben beş adım giderim
İşte öyledir yapım
Anlayacağınız bir kazık ta doğum tarihim atar bana
insanın yaşı ve tecrübesi yediği kazıklarla ölçülür
O zaman şimdiye kadar benim ölmem gerekmez miydi
Bana göre çoktan ölmüşüm cenaze namazımı bekliyorum
06 Mart 2013
Çarşamba
Kayıt Tarihi : 23.3.2017 10:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!