Yaşça benden çok küçük bir erkeğe aşık oldum.Yani galiba aşık oldum. O, birdenbire giriverdi hayatıma. Aslında pek de birdenbire sayılmaz. Önceleri ne olduğunu anlayamadım. Onu gördüğümde, kendisine dokunduğumda, sevmekle şaşırmak arası duygular yaşadım. ”Bu nasıl bir duygu, nasıl bir sevgi? ” diye sordum kendime. Derken, bir baktım; hayatımın merkezine gelip oturmuş.Ve ben, Onsuz yapamaz olmuşum.
Ona olan sevgimi nasıl anlatsam bilmiyorum........Şimdiye kadar tatmadığım, hissetmediğim bir duygu bu. Her an onun yanında olmak istiyorum. Ellerinin sıcaklığını ve yumuşaklığını hissetmek, mavi gözlerine sürekli bakmak istiyorum.
Hemen her gün gidiyorum O’nu görmeye, ya da O bana geliyor. Onu karşımda görünce, içimde birşeyler kaynıyor. İçimdeki suların önündeki bentler açılıyor.Çağıldayan su sesi, kulaklarımı okşuyor......Onun yanında herşeyi unutuyorum. Elliye yaklaşan yaşımı, ağaran saçlarımı, artık kırışmaya başlamış yüzümü....Herşeyi ama herşeyi unutuyorum.
Bana nasıl sevgiyle baktığını görmelisiniz.Yüzü aydınlanıyor, gözleri ışıldıyor beni görünce. Hemen kollarıma atılıyor, başını göğsüme yaslıyor. Sıcaklığını hissediyorum Onun. Beni coşturan, hayata bağlayan bir sıcaklık.........Ve ben ilk kez birini böylesine seviyorum. Ve de beni birisi, ilk kez bu kadar çok seviyor.
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
