Elli bir Şiiri - Büşra İlhan

Zaman geçti
Su duruldu
Yolcular yeni hayatlarına koyuldu
Ve yollar sanki ha bire yeni yolcular doğuruyordu.
Binlercesi bir arada bir yığın ahmak
Biraradalıktan sık sık yoruluyordu.
Birbirinden vazgeçecek kadar cesaretli olmadığı için kimse
Bunca insan bağrında koca koca taşlar taşıyordu.
Ve yine kimse alaşağı edemediği için bu sarmalı
Kurallar yıkılıp
Yerine durmadan yenileri konuyordu.
Bir yerde yargıçlar karar alıyordu
Başka bir yerde zangoçlar çan çalıyordu
Bir meydanda büyükçe bir güruh..
Her toplanışında naralar atıyordu
Direne direne kimse kazanamıyordu
Ama kimse direnmeden de edemiyordu.
Bir tarafı daima eksik tartıyordu terazinin
Lakin kimse eksilmedikçe ses çıkarmıyordu
Bizler tüm bunların içinde
Ayağına bağlı bir iple
Uçmaya çalışan ahmak kuşlardık.
Bizler hep arayış içinde,
Bizler adım adım,
Ve hep tükene tükene...
Bizler böyle bir çağda yaşadık,
Yaşıyoruz çocuğum.
Sen kapa gözlerini,
Sakın ha görme.
Ayağına dolanırsa bir ip
İçindeki taşla ez
Kimsenin bahçesini evin zannetme.