Elli Beş Yıl Önceydi

Karşımda yanıp şu ateş böceklerinin yanıp söndüğü yere bakıyorum.
Gece olmuş karşıdan.
Bu yer,
Ötelerin ötesinde, bir yeri hatırlatıyor bana.
Hayalimde, ellibeş yıl öncesi.
Gecenin bu saatinde nereden geldiyse
Bu!
Elli beş yıl öncesi, birden aklıma.

Saydım…
Tamı tamına ellibeş yıl geçmiş, aradan
Yine böyle, bir geceydi.
Görünmüştü, şehrimin yanıp sönen ateş böcekleri, Fığla burnundan.
Ve!
Heyecanla bakıyordum!
Ben.
İçimdeki hasreti dindireceğim, memleketime karşıdan.
İçim içime sığmıyordu
Şehrin titreyen ışıklarına bakarken yaslandığım camdan.

Yol ise, bitmek bilmiyordu.
Vakit desen yine öyle, hiç geçmek bilmiyordu.
Ve!
Uzadıkça uzuyordu, zaman.
Cama yaslanmış, gözlerim şehrin ateş böceklerine bakarken.
Hatırlıyorum.
Buruk bir his oluşmuştu içimde,
Ben şehrime!
O zaman hep bakarken, karşıdan…

Daha on sekizinde bile değildim.
Gurbeti!
Gurbet acısının, nasıl bir acı olduğunu öğrendiğim zaman.
Cocuk yaşta öğrenmiştim hasreti.
Sonra!
Garipliği, acıyı nefreti…

Bizi önce cocuklar karşılardı
Sonra,
İnsan kalabalığı.
Gözlerim kalabalığın içinde tanıdık bir yüz ararken.

İşte o yıllarda,
Kavuşmalar karşısında
Ben hep, acıyı hissetmişimdir yüreğimde
Kalabalığın içinde kaybolmuş kimsesizliği yaşarken.
Ve!
Buruk bir acı oluşmuş olurdu, yüreğimdeki kimsesizliğim içimi kemirirken
İşte ben o zaman.
Yalnız ve acı içinde yürürdüm eve doğru
Karanlıktan kaça, kaça.
Ben hep!
Ağlamaklı olurdum, elli beş yıl öncesinde o zaman.

22 Mayıs 2015-05-22
Antalya