Ellerinin Yarası Şiiri - İbrahim Çetinkaya

Her yerinde sen varsın bütün şehrin
Afişlerde kızgın gözlerin asılı
Tüm kaldırım taşlarında ayak izlerin
Sokak lambalarında,otobüs duraklarında
tren istasyonlarında sen varsın

Kantinde bütün masalara oturmuşsun
Merdivenlerde saçlarını unutmuşsun
Bahçede ağaçlara takılmış gülüşün
Çiçeklerde kokunu bırakmışsın

Bütün sınıflarda sesin yankılanır
Bütün sıralarda ellerinin yarası
Kara tahtada bembeyaz hayallerin
Arka sıranın altında kaybettiğin sesin

Eve çıkarken merdivenlerde takılır düşerim
Yorulurum her vardığımda kapıya
Kapıdan çıkarken rastlarım sana
Her acıyı içerde bırakıp çıkarken
Bir mutluluk ki yüzünde sorma

Öyle soğuk bakma bana
Duvardan huy mu kaptın ne
Her gece aynı muhabbet
Sen duvarda sessiz
Ben gecede nefessiz

Peki şimdi nerdesin
Beni bu kadar senin içinde atıp gittin
Sürgün ettin beni kalbinden
Bütün şehirde sen
Bütün okulda sen
Bütün evde sen
Bu kadar senin içinde küçücük bir ben

Ben hiçbir satır arasında unutmadım seni
Beynime çiviyle çakmıştım
Çıkış kapısını açan anahtarları denize atmıştım
Bildiğim bütün duaları okudum
dinlemedin,vazgeçmedin,gittin

Hiç gitmeni istemedim senin
Dönmeni de istemiyorum
Gidiyorum ben şimdi
Bu şehirden
Bu okuldan
Bu evden
Ama asla senden değil...