Ellerimde kaldı ellerinin gölgesi
Ellerin ki bir sisin ince perdesi
Varlığın öteden beridir sesi
Ellerin ki ellerimin gölgesi.
Üşüdüm biraz, biraz üşümekteyim
Sonsuzluğun en mahrem yerindeyim
Har ateşin en üstündeyim
Ellerin ki yakar beni gölgesi.
Zifirdir zifirin en dip noktası
Hazin bir gecenin en açık sayfası
Üstüne dökülen iki harfin hası
Ellerin ki üşütür beni gölgesi…
Gölgeler hep karanlıktır hep onursuz
İsminin anılışındaki bir sonsuz
Ebed ile ezel olmaz onsuz
Ellerin ah ellerinin gölgesi
Ellerimde kaldı ellerinin sesi…
Kayıt Tarihi : 17.1.2008 18:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ünal Çağabey](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/17/ellerinin-golgesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!