Düşte…Düştüm yine..
Umarsızca çırpınıyorum
Koyu lacivert mor karanlık,
dipsiz bir kuyuda,
Şahmaran diyarında,
mağarada,
Akrep, çıyan ve yılanların arasında.
Hepsi Onun öcünü alıyor adeta.
Düştüm yine! ...
Ruhum acıyor, ruhum!
Kalk yerinden ellerini uzat bana!
ve çıkar beni aydınlığa, yanına…
En coşkulu hallerinle! …
Haydi tut ellerimden!
Sonsuzluğun sonunu kucaklamak için,
Kaldırırken ellerini havaya,
Savur beni de yukarıya! …
Taa Ay’a…
Mecalsiz kalayım veda edip de,
Mendil sallayıp giderken sana…
Şimşekler savuran bulutlarla,
Okyanusların üzerinde uçarken ben;
Sen orda ağır beste bir şarkı söyle,
-yükseltme sesini, duyarım ben -
Ben uyuyup kalayım burada; Ay’da
İki ucuna kurulmuş salıncakta…
Bedenim tatlı- derin uykudayken,
usulca kalkıp gitseydim kumsallara.
Biraz tatlı huzur topladıktan sonra,
Yüzseydim Mutluluk denizinde.
Rüzgâr olup bulutlarla yarıştıktan sonra,
Ay’a Yağmur olup yağsaydım,
Gökkuşağı körfezini gezmeden önce.
Sonra Kevser’i avuçlayıp içerken,
Ay beni taşısaydı bir gümüş araba gibi,
Uçursaydı önce Venüs’e, sonra merih’e.
Oraya kadar gitmişken,
Yemyeşil ağaçlar ekseydim
kızıl gezegen marsa,
Belki oksijen olur orada, hava olur
Kim bilir, belki su olur yağar diye…
Sonra…
Jüpiter’e şöyle bir uğrasaydım,
Heybetini görmek, hatırını sormak için.
Şahane satürn’ün etrafında,
Peyk olup üç tur attıktan sonra,
Yıldızların arasından geri dönüp,
gelseydim… Ay evine…
Ay arabayı bıraksaydım yerine.
Sen Aylanın güzelliğini seyrederken.
Ruhum buluşsaydı bedenimle.
Sonra…
uyanmadan önce hayallerimden;
Fırtınaları kötülere gönderseydim,
Ardından kar tanesi hafifliğinde
Bereketi taşısaydım olduğun yere.
Uyanınca…
en yüksek dağın tepesinden,
selâm uçursaydım yine sana.
Kimse görmesin diye göz yaşlarımı,
Yürüsem gitseydim sonra,
Ay’ın karanlık yüzüne doğru,
Bunalımlar denizinden ileriye…
Sen ise; hâlâ benim için,
Çisil çisil yağan Yağmuru seyrederken,
“İstersen yum gözlerini Tıpkı düşünür gibi”
Yüzünde birer damla gözyaşı,
Dudaklarında buruk bir şarkı,
En…hüzünlüsünden…
En…içlisinden…
en…duygu…
Haydi tut ellerimden!
Kaldırırken ellerini havaya,
Sonsuzluğun sonunu kucaklamak için!
Savur beni de yukarıya!
En coşkulu hallerinle! …
Şubat/2007
Birsen ErkanKayıt Tarihi : 9.1.2010 18:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Birsen Erkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/09/ellerini-uzat-bana-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!