Ellerini tuttum..sıcacıktı...
Gözlerini bana bakabilmek için zorluyordu..
-Anne...dedim
Gözüne fer geldi..Seni duyuyorum der gibi baktı gözlerime.Tıpkı ben küçükken korktuğumda hissedip sıktığı gibi.Yokluğun basıverdi biran yüreğimi. Bulunduğumuz oda kararıverdi..
Bir anlıktı düşünce haaa..!!
O kadar kısa bir sürede bile, kaldıramayacağım bir ağırlık oturdu bağrıma.
-Anne ...dedim.
Yüzündeki mimikleri anlamaya çalıştım. Tekrar sıktım elini.Konuşamıyor ama hissetmemi, yanındayım dediğini bilmemi istiyordu.
Bende yanındayım Anne...
Hep olacağım Anne..
Yeter ki diren Anne....
Ben senin yerine ölürüm Anne...
Hayat verenin üstümdeki eli,
Nefesi nimet, yokluğunun düşüncesi
Yüreğimin kesiği..
Bırakma hep tut...
Hep tut ne olur ellerimi...
Gülgün Özel
#inci
19 aralik 2017
Kayıt Tarihi : 12.12.2018 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
