Ellerini Saklardın Şiiri - Niyazi Tuncer

Ben korkular beslerken o anda çıka gelir
Sanki bir çocuk gibi oynardın benim ile
Tam ismini seslerken o anda çıka gelir
Yüklerdin vebalini seni öptüğüm dile

Varmış gibi tuttuğum ellerini saklardın
Sen aslında elleri buz tutmuş hayal idin
Nedense gözlerini gözüme yasaklardın
Oysaki ellerimi az tutmuş hayal idin

Bilmezdin ki nasıldır yok olanla yaşamak
Hiç görmezdin dört duvar arasında olanı
Nasıl şeydir görünüp kaybolanla yaşamak
Sen bilmezdin gecenin karasında olanı

Demirden kapıları sürgülerdin üstüme
Paramparça ederdin tutsağında aklımı
Ben esaret yaşarken sen gülerdin üstüme
O anda yakalardın tam sığında aklımı

Derin düşüncelerin arkasında sen vardın
Bilinmez bir meçhule gider gelirdim işte
Gölgen bile yaklaşsa kıskanır kovalardım
Senle dolu hücremde böyle delirdim işte…

Kurtbey / İstanbul